I love dog.fora.pl

Whippecik

WYŻEŁ WEIMARSKI KRÓTKOWŁOSY

Wyżły weimarskie nie cieszą się wielką popularnością wśród myśliwych. Mówią o nich: „to dobre psy dla dziadka”, bo pracują dokładnie, ale powoli. Weimary to silne psy o dużej skłonności do dominacji. Jeśli w domu jest ich kilka, będą bardzo wyraźnie ustalać hierarchię w stadzie. Podobnie zresztą jest z jedynakiem. Wyżeł weimarski słucha tego, kto go zdominuje, innych członków rodziny ma za nic. Właściciel, który nie zapanuje nad psem, będzie miał kłopoty, zwłaszcza wtedy, gdy zapomni, że weimarczyk to inteligentny pies myśliwski, który potrzebuje dużo ruchu i dużo zajęć. Nuda i brak wytycznych mogą prowadzić do zachowań agresywnych albo do niszczycielstwa, o czym czasami się słyszy.
W domu chodzą za właścicielem krok w krok. Potrafią się dobijać do drzwi łazienki, za wszelką cenę chcą towarzyszyć panu. No i mają niepohamowany apetyt idący w parze z niesłychaną inteligencją i sprytem. Weimarczyk jest mistrzem w zdobywaniu wszystkiego, co uznaje za jadalne. A jadalne dla niego są i odpady z kosza na śmieci, i mydło w łazience. W poszukiwaniu jedzenia pomaga im wyśmienity nos. Trzeba więc starannie zabezpieczyć szafki, śmietnik, lodówkę, jej otworzenie nie stanowi dla wyżła zbytniego problemu, podobnie drzwi.
Weimarczyk nie należy do uciekinierów. Kiedy pracuje w polu, też stara się zbytnio nie oddalać, trzyma się w zasięgu wzroku. Pogoń za czymś do jedzenia może być jednak silną pokusą.
Są dobrymi, czujnymi stróżami, ale przyjaciół domu traktują łagodnie. Ze starszymi dziećmi też się nieźle dogadują. Mniej cierpliwości mają do małych dzieci. Takiego piszczącego, biegającego malca najchętniej przewrócą i unieruchomią.
Wyżeł weimarski jest jak dobre wino, im starszy, tym lepszy. To się wiąże ze wspomnianym już późnym dojrzewaniem. Uspokaja się, dorośleje około czwartego roku życia. Dopiero wtedy staje się naprawdę dobrym psem myśliwskim. Wcześniej kaprysi. Na przykład stójka – szczenięta ją mają, potem zanika, pojawia się koło roku. Młode weimary, mimo że to aportery, nie chcą wchodzić do wody, nie lubią deszczu.

Przy kryciu i porodach nie ma większych problemów. Dobierając parę hodowlaną, trzeba uważać na białe znaczenia, bo wzorzec dopuszcza bardzo ograniczoną ilość bieli. No i jest jeszcze sprawa wielkości. Weimar to spory, mocny pies, ale nie jest olbrzymem, a ostatnio pojawiła się tendencja do przerastania. To bardziej „dogi weimarskie” niż wyżły.

Można powiedzieć, że od kilku lat zarówno psy sprowadzone do Polski, jak i ich potomstwo wyhodowane u nas na ważniejszych wystawach światowych i europejskich, jeśli nie wygrywają, to zajmują miejsca w czołówce. Mamy z czego być dumni.

DOWÓD OSOBISTY (na podstawie wzorca)
Grupa: VII FCI (wyżły)
Wzrost: 70 cm (pies), 65 cm (suka)
Waga: 40 kg (pies), 25-35 kg (suka)
Głowa: sucha, proporcjonalna, grzbiet nosa prosty, częsty lekki garbonos, wyraźny guz potyliczny
Oczy: żółte od jasnych po bursztynowe
Uszy: wysoko osadzone, wiszące, spiczasto zakończone
Tułów: wydłużony, dobrze związany i umięśniony
Kończyny: dobrze kątowane, mocne, suche, z wyraźnie widocznymi ścięgnami, łapy dość długie, wysklepione, zwarte
Ogon: osadzony na przedłużeniu linii grzbietu, kiedyś cięty, dziś często długi
Maść: wybitnie charakterystyczna dla tej rasy srebrzystoszara
Włos: dwie odmiany: krótki i sprężysty albo dłuższy jedwabisty

psiara7

Fajne są te psiaki Smile